ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ

ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΓΡΑΦΩ

ΕΓΡΑΦΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ

ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΜΑΖΕΜΕΝΑ.

ΕΓΡΑΦΑ ΓΙΑ ΕΡΩΤΕΣ,

ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ,ΤΙΣ ΛΥΠΕΣ

ΚΑΙ ΟΤΙ ΓΥΡΩ ΕΒΛΕΠΑ

ΚΑΙ ΦΕΝΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΠΙΠΕΣ.

ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΟΙΑΖΕ ΠΟΤΕ

ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ,

ΤΑ ΕΓΡΑΦΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΙ ΜΟΥ,

ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΕΙ.

ΚΑΙ ΑΣ ΠΑΩ ΑΠ'ΤΗΝ ΑΡΧΗ,

ΠΩΣ ΜΠΗΚΕ ΑΥΤΗ Η ΤΡΕΛΑ,

ΠΩΣ ΚΑΘΗΣΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ

ΕΓΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ.

ΗΜΟΥΝΑ ΜΙΚΡΟΣ

ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΓΥΡΝΟΥΣΑ

ΚΑΙ ΕΒΓΑΖΑ ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ

ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΙΤΟΥΣΑ.

ΗΤΑΝ ΧΑΒΑΛΕΣ

ΝΑ ΒΓΑΖΩ ΕΝΑΝ ΣΤΙΧΟ

ΓΙΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΚΑΝΑ

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΒΗΧΩ.

ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΚΑΙ ΚΟΛΛΗΣΑ ΜΕ ΑΥΤΟ

ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ

ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΘΥΛΗΚΟ.

ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΓΙΑ ΚΕΙΝΗ

ΘΑ ΓΡΑΦΩ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ

ΚΑΙ Ο ΣΤΙΧΟΣ ΠΟΙΗΜΑ ΕΓΙΝΕ

ΜΕ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ.

ΕΓΡΑΨΑ ΠΟΛΛΑ ΟΛΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ

ΚΑΙ ΧΕΣΤΗΚΑ ΟΙ ΓΥΡΩ

ΕΑΝ ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΚΡΙΝΕΙ.

ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕ

ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ

ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ Ο ΕΡΩΤΑΣ

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΠΑΤΗ.

ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑ

ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝΕ

ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑ ΤΟ ΚΡΑΞΙΜΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ.

ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΡΑΦΩ

ΟΤΙ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ,

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ,

ΤΙ ΕΧΩ ΠΙΣΩ ΑΦΗΣΕΙ.

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟ

ΣΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ

ΝΑ ΚΟΒΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ

ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΛΙΟΥ ΜΟΥ.

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΘΑ ΠΩ

ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΜΠΕΛΟΣΟΦΙΑ,

ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΤΟ ΕΓΩ

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ