ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ,
ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ,ΤΙ ΚΑΝΩ,ΑΠΛΑ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ.
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΚΟΙΤΑΖΩ ΛΟΓΙΚΑ,
ΔΕΝ ΑΦΗΝΩ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΣΠΑ.
ΟΛΟΙ ΜΕ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΚΡΙΝΙΑΡΗ,
ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΧΑΚΑΡΕΙ.
ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΕΝΑ,
ΝΑ ΔΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΑ.
ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΩ ΥΨΩΣΕΙ
ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΛΙΓΟ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΕ ΝΙΩΣΕΙ.
ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΩ,
ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΤΑ ΡΙΧΝΩ.
ΓΙΝΟΜΑΙ ΘΥΣΙΑ  ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΩ
ΚΑΙ ΑΣ ΑΚΟΥΩ ΜΟΝΟ ΟΧΙ
ΟΤΑΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥΣ ΖΗΤΑΩ.
ΕΓΙΝΑ ΘΥΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΓΙΝΕ ΚΥΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΣΠΡΩΞΕ
ΣΤΑ ΒΑΘΥ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ,ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΤΕΛΗ,
ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΚΑΙ ΕΔΩΣΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ΤΟ ΦΙΛΙ.
ΟΜΩΣ ΑΠ'ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ,
ΠΕΦΤΩ ΜΕΣ ΣΤΑ ΠΑΘΗ
ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ.
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΑΞΩ,
ΜΗΝ ΧΑΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ,
ΤΟΝ ΜΟΝΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ
ΦΙΛΟ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΜΟΥ.
ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ
ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΦΤΥΣΕΙ,
ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΜΕ ΠΡΟΔΟΣΕ
ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ.
ΓΝΩΡΙΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΠΟΥ ΠΡΟΔΩΣΑ ΚΑΙ ΠΟΝΕΣΑΝ,
ΓΝΩΡΙΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ ΤΟ ΞΟΔΕΨΑΝ.
ΓΝΩΡΙΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΕΦΤΑ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ
ΚΑΙ ΜΕ ΕΚΑΨΑΝ
ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ.
ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ
ΑΚΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΩ,
ΟΤΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΜΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ
ΞΑΝΑ ΝΑ ΤΟ ΑΡΧΙΖΩ.
ΝΑ ΑΦΗΝΩ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ,
ΣΑΝ ΤΣΙΓΑΡΟ ΝΑ ΜΕ ΚΑΙΝΕ,
ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΓΩΙΣΤΗΣ
ΑΦΟΥ ΕΤΣΙ ΜΕ ΛΕΝΕ.
ΝΑ ΑΦΗΝΩ ΠΙΣΩ ΜΟΥ
ΟΤΙ ΜΕ ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ ΠΙΣΩ,
ΠΑΡΟΛΑ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΜΙΣΗΣΩ.
ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΙ
ΣΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΕΛΗΣ,
ΖΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ
ΣΑΝ ΝΑ ΜΑΙ Ο ΚΑΤΕΛΗΣ.
ΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΑΝΤΕΧΕΙ,
ΜΕΝΕΙ ΕΔΩ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ,
ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ
ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ.
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ,
ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ,
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΓΛΥΨΩ
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΤΥΝΩ